Izolacja pianką poliuretanową staje się coraz bardziej popularną metodą ocieplania budynków. Metoda ta, posiada w porównaniu do styropianu i wełny, swoje wady i zalety.
Piana PUR (poliuretanowa) wytwarzana jest z gotowych komponentów, na miejscu budowy, nanoszona jest za pomocą specjalistycznego agregatu. Konieczność posiadania specjalnego oprzyrządowania sprawia, że w przeciwieństwie do styropianu czy wełny, nie jesteśmy w stanie nałożyć izolację sami.
Izolacja natryskowa swoją rosnącą popularność zawdzięcza swojej uniwersalności. Pianką PUR możemy zaizolować praktycznie fundamenty aż po konstrukcję dachu. A szybkość wykonywania izolacji pianką poliuretanową (izolacja dachu płaskiego o powierzchni 1000 m2 zajmuje jeden dzień) sprawia że jest jedną z najszybszych dostępnych metod izolacji.
Pianę poliuretanową dzielimy na dwa rodzaje, na pianę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową.
Piana zamkniętokomórkowa
Piana zamkniętokomórkowa jest zbliżona właściwościami do polistyrenu XPS. Pozwala to na wykorzystywanie jej zamiennie w miejscach gdzie używamy styropianu czy płyt poliuretanowych. Jest lekka i porównując ją do innych materiałów izolacyjnych ma bardzo wysoką izolację termiczną (λ = 0,023-0,029 W/(m.K).
Po aplikacji i wyschnięciu, piana zamkniętokomórkowa staje się sztywna i twarda i jest podatna na naprężenia. Jest wysoce odporna na wodę i nie jest paro przepuszczalna.
Pianka otwartokomórkowa
Pianka otwartokomórkowa dzięki paro przepuszczalności może być używana w miejscach gdzie używamy wełny mineralnej, wełny drzewna czy celulozy. Jej struktura przypomina strukturę gąbki i jest bardzo lekka. Jej izolacyjność jest mniejsza niż piany zamkniętokomórkowej, ale wciąż bardzo wysoka (λ = 0,036-0,040 W/(m.K)).
